ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ

Ο καρκίνος παγκρέατος έχει αυξητική τάση σε σχέση με το παρελθόν. Παρ ότι προέρχεται από ένα μικρό σε διαστάσεις όργανο της κοιλιάς, είναι δυνατό να επεκταθεί σύντομα και να επηρεάσει πολλά όργανα. Το πάγκρεας είναι μέρος του πεπτικού συστήματος και έχει δύο κύριους ρόλους:

• να εκκρίνει τα παγκρεατικά ένζυμα που βοηθούν τον οργανισμό να διασπά τις τροφές
• να παράγει την ινσουλίνη, μία ορμόνη που είναι υπεύθυνη για η ρύθμιση του σακχάρου και την αποθήκευση του λίπους.

Το πάγκρεας βρίσκεται στην άνω κοιλιά, πίσω από το στομάχι και έχει μήκος περίπου 15 εκατοστά. Διακρίνονται τρία μέρη: η κεφαλή, το σώμα και η ουρά. Το πάγκρεας διατρέχει επιμήκως ο παγκρεατικός πόρος, ο κύριος εκφορητικός πόρος του οργάνου, οποίος καταλήγει στο δωδεκαδάκτυλο.

Ενώ η αιτιολογία που προκαλεί τις κακοήθειες στο πάγκρεας δεν είναι γνωστή, καταστάσεις όπως η χρόνια παγκρεατίτιδα και ο διαβήτης θεωρούνται επιβαρυντικοί παράγοντες.

Επίσης ένας στους οκτώ παγκρεατικούς καρκίνους (12%) σχετίζεται με την παχυσαρκία.

ΤΥΠΟΙ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΩΝ

Στο 80% ο καρκίνος παγκρέατος αναπτύσσεται στην κεφαλή του οργάνου. Υπάρχουν πολλοί τύποι παγκρεατικού καρκίνου. Ο πιο κοινός τύπος είναι το αδενοκαρκίνωμα των πόρων, το οποίο ξεκινά από το επιθήλιο (την εσωτερική επίστρωση) των πόρων.

Άλλοι λιγότερο συχνοί τύποι καρκινώματος στο πάγκρεας είναι:

• κυστικά καρκινώματα,
• καρκινώματα που ξεκινούν από τα κύτταρα που παράγουν τα παγκρεατικά ένζυμα,
• νευροενδοκρινικοί όγκοι (από τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη)
• λεμφώματα

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Τα συνήθη συμπτώματα της νόσου είναι:

• πόνος ή δυσφορία στην πάνω κοιλιά που μερικές φορές αντανακλά στην πλάτη. Ο πόνος αυτός είναι συνεχής ή περιοδικός και καλυτερεύει στην όρθια στάση.
• σημαντική απώλεια βάρους παρ’ όλο που δεν υπάρχουν αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες.
• ίκτερος (κιτρίνισμα) του δέρματος και των βλεννογόνων , που φέρνει κνησμό, σκούρα ούρα και αποχρωματισμό στα κόπρανα
• αλλαγές τις διάθεσης, κύρια κατάθλιψη
• διάρροια, αδυναμία κ.α

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΠΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΩ ΚΟΙΛΙΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣΑΝ ΔΕΝ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΤΟΣΟ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΩΝ (υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία, ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα, μαγνητική τομογραφία, ERCP, βιοψία)

Κανένα τεστ από μόνο του δεν είναι ικανό να μας μεταφέρει την πλήρη εικόνα.

Ακόμη και με τις πιο σύγχρονες μεθόδους απεικόνισης και βιοψίας δεν είναι εύκολη η διάγνωση.

Υπάρχουν και άλλες νόσοι που μπορεί να μιμούνται τον καρκίνο, κάνοντας δύσκολο να υπάρξει διάγνωση. Ο εξειδικευμένος χειρουργός καλείται να συνθέσει την εικόνα των εξετάσεων, του ιστορικού, των συμπτωμάτων και να προτείνει την κατάλληλη θεραπεία.

ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ

Η λαπαροσκόπηση  είναι μια χρήσιμη μέθοδος που συμβάλλει στην διάγνωση, όταν ο προ εγχειρητικός έλεγχος δεν είναι διαγνωστικός ή όταν σχεδιάζεται μια μεγαλύτερη επέμβαση για να αφαιρεθεί ο καρκίνος.

Η λαπαροσκόπηση γίνεται με γενική αναισθησία και μια μικρή τομή στον ομφαλό που επιτρέπει την επισκόπηση της κοιλιάς και διαπιστώνει εάν μεγαλύτερη επέμβαση για την αφαίρεση του παγκρέατος είναι εφικτή.

Υπάρχει επίσης κατά τη διάρκεια της επέμβασης η δυνατότητα λήψης βιοψίας από πιθανές βλάβες.

H ERCP, η κάθε είδους βιοψία και η λαπαροσκόπηση είναι επεμβατικές μέθοδοι.

Το τελικό πλάνο θεραπείας θα τεθεί στα πλαίσια ογκολογικού συμβουλίου από τον θεράποντα χειρουργό, τον ογκολόγο παθολόγο, τον ακτινοθεραπευτή και τον παθολογοανατόμο. Άλλες ειδικότητες όπως ο διαιτολόγος είναι συχνά χρήσιμες για μια ολοκληρωμένη αντιμετώπιση.

ΟΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΓΚΡΕΑΣ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΠΟ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΥΣ.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν:

• Την χειρουργική θεραπεία
  • Παγκρεατο δωδεκαδακτυλεκτομή με διατήρηση του πυλωρού (PPPD)
  • Παγκρατο δωδεκαδακτυλεκτομή με αφαίρεση τμήματος στομάχου
  • Ολική παγκρατεκτομή
  • Περιφερική παγκρεατεκτομή  (αφαίρεση της ουράς και του σώματος του παγκρέατος)
• Την χημειοθεραπεία
• Την ακτινοθεραπεία
• Παρεμβάσεις που ελέγχουν τα συμπτώματα της νόσου (stents-PTC)

Η πιο αποτελεσματική θεραπεία όταν ο καρκίνος παγκρέατος είναι πρώιμος, συνίσταται στο να αφαιρεθεί το τμήμα του οργάνου που πάσχει. Μπορεί να εφαρμοσθεί μόνο σε ασθενείς σε  καλή  γενική κατάσταση  και σε αυτούς που ο καρκίνος είναι μικρός και δεν έχει επεκταθεί πέραν του παγκρέατος. Συμπληρωματικά χορηγείται χημειοθεραπεία προκειμένου να μην επανέλθει η νόσος.

Για τον προχωρημένο καρκίνο του παγκρέατος δίνεται χημειοθεραπεία ή συνδυασμός ακτινο και χημειοθεραπείας.

Στην περίπτωση που ο καρκίνος προκαλεί απόφραξη του χοληδόχου πόρου (ίκτερο) ή του στομάχου, εγχειρητικές παρακάμψεις ή η ενδοσκοπική τοποθέτηση stent  χρησιμοποιούνται  για να ανακουφίσουν τον ασθενή.