Το παχύ έντερο διαιρείται στο κόλον, το ορθό και τον πρωκτό. Οι επεμβάσεις παχέος εντέρου αναλόγως της φύσης της πάθησης είναι περισσότερο ή λιγότερο εκτεταμένες.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ
Το κόλον (ανιόν, εγκάρσιο, κατιόν και σιγμοειδές) συνήθως αναπτύσσει μικρές εκβλαστήσεις στην εσωτερική του επένδυση-βλεννογόνο, που ονομάζονται πολύποδες.
Οι περισσότεροι καρκίνοι στο κόλον ξεκινούν από κάποιο πολύποδα που εξαλλάσσεται στην πορεία του χρόνου. Τα δύο τρίτα των καρκίνων του παχέος εντέρου αναπτύσσονται στο κόλον.
Οι περισσότεροι ασθενείς με καρκίνο στο κόλον (8 στους 10) είναι ηλικίας πάνω των 60 ετών. Αναγνωρισμένοι αιτιολογικοί παράγοντες είναι η υπερβολική κατανάλωση κόκκινου κρέατος, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η χαμηλή δίαιτα σε φυτικές ίνες και το οικογενειακό ιστορικό.
Αν έχετε ιστορικό καρκίνου στο κόλον σε συγγενείς πρώτου βαθμού, ιδίως κάτω της ηλικίας των 45 ετών, καλέστε μας για περισσότερες πληροφορίες.
Σύνδρομα όπως αυτό της οικογενούς αδενωματώδους πολυποδίασης ή του κληρονομούμενου μη πολυποδιασικού καρκίνου στο κόλον, χρήζουν συστηματικής παρακολούθησης και χειρουργικής επέμβασης προκειμένου να αποτραπεί η ανάπτυξη καρκίνου.
Ασθενείς με ιστορικό φλεγμονώδους νόσου του εντέρου (ελκώδης κολίτιδα και νόσος του Crohn) έχουν αυξημένο κίνδυνο σε σχέση με το γενικό πληθυσμό να αναπτύξουν καρκίνο μακροπρόθεσμα (βλέπε χειρουργική αντιμετώπιση φλεγμονωδών νόσων).
Το ευερέθιστο κόλον (ή έντερο) δεν αποτελεί φλεγμονώδη νόσο και γι αυτό δεν αυξάνει την πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου.
ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΑ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ
Tα εκκολπώματα εμφανίζονται συχνότερα στο κατιόν και σιγμοειδές κόλον. Δεν είναι καρκινωματώδεις καταστάσεις, απαιτούν όμως χειρουργική αντιμετώπιση σε βαριές ή εμμένουσες περιπτώσεις εκκολπωματίτιδας (φλεγμονή), αιμορραγίας ή ρήξης.
Συμπτώματα όπως:
- αίμα στα κόπρανα (ζωηρό κόκκινο ή σκούρο αίμα),
- αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου με τη μορφή της διάρροιας ή της δυσκοιλιότητα για περισσότερο από έξι εβδομάδες χωρίς φανερή αιτία,
- ανεξήγητη απώλεια βάρους,
- πόνος στην κοιλιά
- αίσθημα ατελούς κένωσης μετά το τέλος αυτής
χρήζουν διερεύνησης για αποκλεισμό χειρουργικής νόσου.
Οι επεμβάσεις παχέος εντέρου αναλόγως του τμήματος που αφαιρείται διακρίνονται σε:
- δεξιά κολεκτομή (αφαίρεση του ανιόντος κόλου),
- εγκαρσιεκτομή (αφαίρεση του εγκασρίου κόλου),
- αριστερή κολεκτομή (αφαίρεση του κατιόντος κόλου),
- σιγμοειδεκτομή (αφαίρεση του σιγμοειδούς κόλου)
Η αποκατάσταση της συνέχειας του εντέρου γίνεται αναστομώνοντας τα δύο άκρα της εκτομής με χρήση συρραπτικών μηχανημάτων ή/και ραφών.
Τα ποσοστά διαφυγής από αναστόμωση που οδηγούν σε σηπτικές καταστάσεις, είναι για την προσωπική μας σειρά περιστατικών κάτω του 0,5%.
Κατά τη διάρκεια της επέμβασης αφαιρούνται όλοι οι λεμφαδένες που έχουν σχέση με το πάσχον τμήμα του εντέρου. Αυτό βοηθά στη σωστή σταδιοποίηση-θεραπεία της νόσου όταν πρόκειται για καρκίνο. Σε καλοήθεις παθήσεις όπως η εκκολπωματίτιδα (φλεγμονή εκκολπωμάτων) δεν απαιτείται η αφαίρεση λεμφαδένων. Στην ελκώδη κολίτιδα η αφαίρεση του παχέος εντέρου συνοδεύεται με αφαίρεση των λεμφαδένων του .
Για θέματα περιποίησης του χειρουργικού τραύματος, θέματα διατροφής ή σεξουαλικής δραστηριότητας μετά το χειρουργείο, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον ιατρό.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΟΡΘΟΥ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ
